Saarländischer Mundartpreis 2024
Prosa - 1. Preis
"Holle un nemme wie's kummd"
Gisela Bell, Überherrn-Wohnstadt
„Wenn du misch hann willschd, muschd de misch holle, so wie isch bin. Un uff de Arm holle, loss ich misch uff kääne Fall“, hann isch gesaad wie a misch gefrood had, ob isch sei Fraa genn wolld. Dò had da gemennd: „Isch nemme disch, wie de bischd, aach wenn de manschmòl de Deiwel im Leib haschd. Das nemm isch in Kauf, weil isch disch zum Fresse gär hann. Un uff de Arm wärr isch disch bestimmd nid holle, awwa in de Arm garandierd imma widda!“ „Pass nur uff, dass de disch nid iwwanemmschd!“ hann isch zum gesaad un dief Lufd geholl, misch zesammegeriss, e paar Tränscha weggewischd, sei Andraach angenomm und laud un deidlisch „Joo!“ gesaad. Das is jedse schun e ganses Weilsche här.
Heid holle ma uns schun e mòl gejeseidisch die Nerve odda uff die Schibb, nemmes awwa aach imma widda mid Humor. Ma hann nämlisch längschd kabierd: alles was ma nid so ernschd holld, awwa aach nid uff die leischd Schuller nemmd, gridd ma bessa in de Griff un irgendwie gereescheld. Mir holle un nemme was un wie’s kummd un mache es Beschde drauß, weil das is es Beschde, was ma mache kann. Un wenn mei „arma, alda Mann“ misch heid als mo frood, ob isch ne nochmòl nemme däd, saahn isch: „Klar, isch däd disch imma widda holle, so wie de bischd, aach wenn de manschmòl de Deiwel im Leib haschd. Awwa das däd isch in Kauf nemme, weil isch disch zum Fresse gär hann – imma noch!“
